Janusz Urbanowicz

---

Kariera zawodnicza

Kariera klubowa

Janusz Urbanowicz rozpoczął swoją przygodę ze sportem, grając w piłkę nożną, którą trenował w zespole Stoczniowca Gdańsk. Niestety, po spadku drużyny do III ligi, sytuacja finansowa klubu znacznie się pogorszyła. Po tym niekorzystnym wydarzeniu Urbanowicz podjął decyzję o zakończeniu kariery piłkarskiej.

Niedługo później, na swojej drodze, spotkał Roberta Jumasa, bratanka trenera rugby oraz późniejszego selekcjonera reprezentacji. Namowiony przez Jumasa, w wieku 26 lat postanowił spróbować swoich sił w rugby, dołączając do treningów gdańskiej Lechii. Jego niesamowite umiejętności, zdobyte w piłce nożnej, szybko zaowocowały, gdyż został wkrótce włączony do pierwszego zespołu na pozycji skrzydłowego. Dodatkowo, jego zdolności do kopania piłki sprawiły, że stał się podstawowym kopaczem drużyny.

W 1992 roku zadebiutował w meczu przeciwko Pogonią Siedlce. W kolejnych trzech sezonach, dokładnie w 1993, 1994 oraz 1995, zdominował ligowe zmagania jako najlepszy punktujący zawodnik, osiągając odpowiednio 186, 181 i 130 punktów. Sukces ten udało mu się powtórzyć jeszcze przez trzy lata: w sezonach 1998, 2000 i 2001, przy czym od 1998 roku grał już na nowej, dla siebie pozycji – filara.

W trakcie swojej bogatej kariery sportowej Janusz zdobył łącznie 13 medali mistrzostw Polski: 7 złotych (w latach 1994, 1995, 1996, 1998, 2000, 2001, 2002), 3 srebrne (1991, 1993, 1997) oraz 3 brązowe (1999, 2004, 2008). Oprócz tego jeszcze siedmiokrotnie triumfował w Pucharze Polski – w latach 1994, 1996, 1997, 2004, 2005, 2006 i 2008. Dodatkowo, w 2005 roku, podczas krótkiego wypożyczenia do Arki Gdynia, zdobył z tym zespołem puchar FIRA. W 2004 roku uhonorowano go tytułem najlepszego polskiego rugbisty według PZR.

Janusz Urbanowicz zakończył swoją karierę sportową oficjalnie w czerwcu 2008 roku po wygranym przez Lechię meczu o Puchar Polski. Pomimo tego, aż do 2010 roku sporadycznie można było go zobaczyć w składzie Lechii.

Kariera reprezentacyjna

W barwach reprezentacji Polski Urbanowicz zadebiutował 15 października 1994 roku w spotkaniu o puchar FIRA z Belgią. Warto dodać, że było to zaledwie dwa lata po rozpoczęciu trenowania rugby. W swoim debiucie zdobył aż 15 punktów, co okazało się najlepszym wynikiem tamtego dnia.

Po zakończeniu roku 2006, który dla Urbanowicza był ostatnim w reprezentacyjnej karierze, postanowił odejść, aby dać szansę młodszym zawodnikom na rozwój. W ciągu dwunastu lat wystąpił w 39 oficjalnych meczach Polski, z przewidzianych 60 – zdobywając w tym czasie 205 punktów. Co ciekawe, większość punktów zdobył dzięki skutecznym kopnięciom, co czyni go najlepszym strzelcem w historii reprezentacji. Dla porównania, na chwilę przed zakończeniem swojej przygody, drugi zawodnik w klasyfikacji – Czesław Jagieniak, zebrał o ponad 60 punktów mniej.

Kariera trenerska

W 2002 roku Janusz Urbanowicz zajął ważną rolę, stając się członkiem zarządu klubu sportowego Lechia. Jeszcze w okresie swojej kariery jako zawodnik rozpoczął w 2003 roku prowadzenie treningów dla młodzieżowych grup w Lechii, obejmujących kategorie kadetów. W styczniu 2006 roku, Urbanowicz, współpracując z Markiem Płonką, objął stanowisko trenera Lechii, zastępując Stanisława Zielińskiego, przy tym pełniąc również funkcję grającego trenera.

W ciągu półtorarocznej kadencji współpracy Płonka-Urbanowicz, zespół biało-zielonych odniósł szereg sukcesów, zdobywając dwa brązowe medale oraz Puchar Polski. W 2009 roku trener podjął nowe wyzwanie, zaczynając współpracę z drużyną kobiecą, Ladies Lechia Gdańsk. Pod jego przewodnictwem zespół ten zdobył trzy medale mistrzostw Polski, w tym złoty medal w 2011 roku oraz Puchar Polski w tym samym roku.

Od 2010 do 2014 roku drużyna trenowana przez Urbanowicza pięciokrotnie z rzędu zdobywała tytuł mistrza w Grand Prix Mistrzostw Polski Rugby Kobiet. Dodatkowo, od 2011 roku, Janusz Urbanowicz pełni rolę trenera reprezentacji Pomorza kobiet. Jednocześnie z powodzeniem prowadzi drużyny kadetów oraz juniorów gdańskiej Lechii, przyczyniając się w ten sposób do ich rozwoju i licznych triumfów.

---

Oceń: Janusz Urbanowicz

---