Poczta Główna w Olsztynie

Obiekt ten został wzniesiony na działce, która wcześniej została nabyta od gminy katolickiej. Charakteryzuje się stylem neogotyckim, zdobionym bogatą dekoracją z glazurowanej cegły, co czyni go unikalnym przykładem architektury tego okresu.

Ponadto, na dachu budynku umieszczono wieżyczki odciągowe, które od 1892 roku pełniły istotną rolę w komunikacji, rozprowadzając napowietrzne linie telefoniczne.

W 1907 roku poczta została rozbudowana o nowe skrzydło, które dedykowane było do obsługi paczek kierowanych do żołnierzy stacjonujących w Olsztynie. Dziesięć lat później, w 1928 roku, dobudowano kolejne skrzydło, które miało na celu wsparcie usług telekomunikacyjnych.

Choć nowa część obiektu nie została zbudowana w tym samym stylu neogotyckim, nawiązywała do architektury istniejących elementów poprzez układ okien oraz zgodną wysokość. W tym czasie nastąpiły również modernizacje budynku, w tym zmiana niektórych detali elewacji; zegar nad głównym wejściem został zamieniony na godło Republiki Weimarskiej.

Wraz z okazją do ułożenia podziemnych linii telefonicznych, wieżyczki odciągowe zostały usunięte z dachu poczty.

Warto zaznaczyć, że gmach przetrwał II wojnę światową bez poważniejszych uszkodzeń. Po wojnie przeszedł gruntowny remont i do dziś pełni swoje pierwotne funkcje jako znaczący element infrastruktury Olsztyna.