Benno Böhm, urodzony 17 maja 1891 roku w Olsztynie, był postacią niezwykle ważną w polskim i niemieckim środowisku edukacyjnym. Jego życie zakończyło się 11 sierpnia 1969 roku w Tybindze.
Na przestrzeni swojego życia Böhm pełnił różnorodne funkcje, z których najbardziej znaczącą było bycie nauczycielem w gimnazjum w Olsztynie. Jako dyrektor, miał wpływ na rozwój edukacji, nie tylko w Olsztynie, ale również na kolejnych etapach swojej kariery w Lidzbarku oraz w Kilonii. Böhm był również filologiem klasycznym, co podkreśla jego wykształcenie oraz pasję do literatury i języków starożytnych.
Życiorys
Benno Böhm pochodził z rodziny nauczycielskiej, będąc synem Augustyna i Rosy z domu Zint. Matura, którą uzyskał, miała miejsce w 1909 roku w gimnazjum w Olsztynie. Po ukończeniu szkoły średniej, podjął studia z zakresu greki i łaciny na prestiżowych uniwersytetach w Monachium, Berlinie oraz Królewcu. Doktorat obronił w 1913 roku na Uniwersytecie Albertyńskim w Królewcu.
Po zakończeniu studiów, w 1919 roku, Böhm wrócił do Olsztyna. W 1923 roku ożenił się z Elizabeth Marienfeld, z którą doczekał się dwóch córek.
W Olsztynie podejmował pracę nauczyciela łaciny w gimnazjum, które wcześniej sam ukończył. Łatwo nawiązywał nowe znajomości, w tym przyjaźnił się z Friedą Strohmberg. Uznawany był za znakomitego pedagoga, potrafił wzbudzić zainteresowanie uczniów starożytną literaturą. Gimnazjaliści pod jego okiem tłumaczyli i recytowali poezję antyczną. Organizował również przedstawienia teatralne na podstawie dzieł Sofoklesa oraz Ajschylosa. W 1927 roku, z okazji pięćdziesięciolecia gimnazjum, wystawili tragedię Eurypidesa pod tytułem Alkestis. Pomysł łacińskiego wiersza Ad decem lustra, otwierającego jubileuszowe wydawnictwo o historii szkoły, również należał do Böhma. Poza tym inicjował organizację zawodów sportowych dla uczniów.
W 1926 roku udał się do Berlina na specjalistyczny kurs, aby poszerzyć swoją wiedzę. Spędził wiele godzin w berlińskich bibliotekach, co zaowocowało rozprawą na temat poglądów Sokratesa w XVIII-wiecznej myśli filozoficznej. Jego praca została nagrodzona przez Pruską Akademię Nauk i wydana drukiem w 1928 roku. Rok później Böhm, po otrzymaniu propozycji objęcia redakcji poważnego czasopisma pedagogicznego, przeniósł się na stałe do Berlina, gdzie rozpoczął badania dotyczące historii wychowania i nauczania w Niemczech.
Niestety, po trzech latach zrezygnował z obiecującej kariery akademickiej i od marca 1932 roku został dyrektorem gimnazjum w Lidzbarku Warmińskim. Kiedy w 1937 roku do władzy doszli naziści, stracił posadę dyrektora i przeniósł się do Welawy.
Po zakończeniu II wojny światowej objął stanowisko dyrektora gimnazjum w Kilonii, gdzie nadal współpracował z młodzieżą, organizując przedstawienia klasycznych utworów literackich.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Mirosław Golon | Robert Sucharski | Jerzy Jezierski | Bożena Zabiegała | Bartosz Molik | Andrzej Friszke | Adam Jakubowski | Janusz Zieliński | Wojciech Polak (historyk) | Wiktor Daszczuk | Jarosław Dobkowski | Beata Tarnowska | Krzysztof Podemski | Jarosław Burczyk | Łukasz David | Stanisław Koter (chemik) | Maciej Kaliski | Tomasz Sławiński | Arkadiusz Stępień | Marek MinakowskiOceń: Benno Böhm