Czarne Jezioro (Olsztyn)

---

Położenie i opis jeziora

Jezioro Czarne znajduje się w północno-zachodniej części Olsztyna, ulokowane pomiędzy jeziorem Ukiel oraz jeziorem Długim. Charakteryzuje się ono owalnym kształtem i regularną linią brzegową.

Ten zbiornik wodny jest okresowo przepływowy i został sztucznie włączony do zlewni Jeziora Długiego. Woda w jeziorze dostarcza odpowiednich warunków dla życia wielu organizmów wodnych.

W wodach Czarnego Jeziora można zauważyć bogaty rozwój roślinności, w tym roślin zanurzonych (elodeidy) oraz roślin posiadających liście pływające (nymfeidy). Pas oczeretów nie jest zbyt silnie rozwinięty, co wpływa na ekosystem jeziora.

Podstawowe cechy morfometryczne

Oto zestawienie podstawowych informacji dotyczących Czarnego Jeziora, znajdującego się w Olsztynie. Poniżej przedstawione cechy morfometryczne tego akwenu wodnego:

• powierzchnia zwierciadła wody wynosi 1,48 ha,
• maksymalna głębokość osiąga 7,1 m,
• średnia głębokość to 2,7 m,
• objętość jeziora wynosi 39,7 tys. m³,
• długość linii brzegowej jedynie 450 m,
• maksymalna długość jeziora to 175 m,
• szerokość maksymalna dochodzi do 110 m.

Zlewnia

Powierzchnia zlewni Jeziora Czarnego jest stosunkowo niewielka i wynosi 12,9 ha. Gleby, które się tam znajdują, to w głównej mierze gleby brunatne, które charakteryzują się ubóstwem w składniki pokarmowe, lecz jednocześnie są bogate w wapń.

Większość zlewni zajmuje park miejski, w którym znajduje się boisko sportowe. W północno-wschodniej części zlewni zlokalizowany jest także kompleks budynków.

Ogólnie rzecz biorąc, tereny zabudowane stanowią 16,3% całkowitej powierzchni zlewni, natomiast użytki zielone zajmują 83,7% tej przestrzeni.

Dane o jeziorze z 2003 roku

Badania, które przeprowadzono na Czarne Jezioro w Olsztynie, ujawniły ograniczoną dynamikę mas wodnych w tym zbiorniku. Istotnymi cechami charakteryzującymi to jezioro są: krótkotrwała cyrkulacja wiosenna, wczesne pojawianie się letniej stratyfikacji termicznej, płytkie epilimion oraz zauważalna obecność termokliny. Te cechy kwalifikują Czarne Jezioro do grupy jezior holomiktycznych, które wykazują niską wymianę mas wodnych, zgodnie z klasyfikacją bradymiktyczną, jak stwierdzono w badaniach Olszewskiego w 1959 roku.

W warstwie górnej epilimnionu panowały dobre warunki tlenowe, podczas gdy brak tlenu zaczynał się już na głębokości 5 metrów. Zarówno przy powierzchni, jak i w głębszych partiach jeziora, zauważono wysokie wskaźniki BZT5. Wiosną odnotowano maksymalne wartości substancji organicznych, gdzie stężenie sestonu wyniosło 9,8 mg/dm³, a chlorofilu 28,07 mg/dm³. Latem natomiast, poziom sestonu zmalał, co skorzystało na przejrzystości wody.

Co więcej, zawartość substancji biogennych była umiarkowana, z wysokimi stężeniami fosforu mineralnego, wynoszącymi 1,02 P-PO4/dm³, oraz azotu amonowego na poziomie 4,08 mg N-NH4/dm³. Należy zauważyć, że wartości te były niższe w porównaniu do roku 1992. Jednakże stężenia żelaza i manganu były wyższe w tej edycji badań.

Podobnie jak w latach ubiegłych, odczyn wody okazał się nisko zasadowy, z pH w granicach 8,1-8,4 przy powierzchni oraz 6,7-7,7 przy dnie. Dodatkowo, przewodnictwo elektrolityczne znacznie przekraczało 400 μS/cm, co również wskazuje na pewne problemy związane z jakością wód w tym jeziorze.

Wszystkie powyższe dane jednoznacznie wskazują na to, że Jezioro Czarne jest klasyfikowane jako jezioro eutrofizujące, a jego jakość wód została oceniona na III klasę. Analizując podatność na degradację, według kryteriów zaproponowanych przez Kudelską i in. w 1994 roku, stwierdzono, że zbiornik ten w wykazuje dużą podatność na zewnętrzne wpływy.

---

Oceń: Czarne Jezioro (Olsztyn)

---