Eduard Ludwig Hugo Laemmer, urodzony 25 stycznia 1835 roku w Olsztynie, to postać, która znacząco wpisała się w historię regionu. Zmarł 6 stycznia 1918 we Wrocławiu. Był on nie tylko duchownym katolickim, ale także cenionym profesorem na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie przyczynił się do rozwoju myśli akademickiej.
W latach 1861–1863 pełnił funkcję wicerektora, znanego również jako subregens, w seminarium duchownym w Braniewie, co świadczy o jego zaangażowaniu w edukację duchowieństwa oraz kształtowanie przyszłych liderów Kościoła.
Życiorys
Hugo Laemmer przyszedł na świat 25 stycznia 1835 roku w rodzinie o mieszanym wyznaniu, jego ojciec Edward Laemmer był luteraninem, a matka Karolina z domu Ehlert katoliczką. Mimo tego, na mocy dekretu króla Fryderyka Wilhelma III z 1803 roku, został wychowany w tradycji protestanckiej, co miało duży wpływ na jego dalszy rozwój duchowy. W wieku, gdy zaczynał edukację, w 1841 roku, uczęszczał do protestanckiej szkoły w Olsztynie, gdzie już wówczas zaczęły przejawiać się jego wyjątkowe zdolności intelektualne.
Od 1844 roku Hugo kontynuował naukę w gimnazjum w Królewcu, gdzie w 1852 roku uzyskał tytuł maturalny. Po maturze, kontynuował studia w Królewcu, koncentrując się na filozofii oraz teologii ewangelickiej. W 1853 roku zdecydował się na przenosiny do Lipska, gdzie jego kariera naukowa nabrała przyspieszenia. W wieku zaledwie 19 lat, w 1854 roku, obronił doktorat z filozofii, a w ciągu dwóch kolejnych lat ukończył studia i habilitował się z historii na Wydziale Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Wrocławskiego.
W swojej drodze życia, 21 listopada 1858 roku, przeszedł na katolicyzm, a zaledwie trzy dni później zapisał się do seminarium duchownego w Braniewie. 24 lipca 1859 roku przyjął święcenia kapłańskie. Hugo Laemmer uzyskał drugi doktorat, tym razem z teologii i filozofii. Przez długie lata, od 1864 do 1916 roku, zajmował stanowisko profesora na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie specjalizował się w prawie kościelnym. Jego zasługi zostały docenione – otrzymał tytuł prałata oraz protonotariusza apostolskiego.
Będąc radcą Książęco-Biskupiej Tajnej Kancelarii, kanonikiem kapituły wrocławskiej, a także konsultorem Kongregacji Obrządków Wschodnich, wykazał się dużym zaangażowaniem w życie kościelne. Swoje umiejętności wykładowcze wykorzystał także jako kaznodzieja w kościele św. Macieja we Wrocławiu.
W latach 1861–1863 pełnił rolę wicerektora seminarium duchownego w Braniewie oraz prowadził wykłady z katechetyki, liturgiki, prawa małżeńskiego i teologii moralnej. Hugo Laemmer wykazywał głębokie zainteresowanie różnorodnymi dziedzinami teologii, w tym pastoralną, moralną, dogmatyczną, historią Kościoła oraz prawem kościelnym. Oprócz tego, prowadził zajęcia z egzegezy biblijnej oraz publikował liczne książki oraz artykuły naukowe i recenzje. Po pół wieku aktywnej pracy wrocławskiej akademii, miał zaszczyt odnowić doktorat, co było doskonałą okazją do uhonorowania go tytułem doktora honoris causa 10 listopada 1909 roku.
Biografia
Tomasz Błaszczyk opisuje Hugo Laemmera, postać kluczową w teologii wrocławskiej, który żył w latach 1835-1918.
Jego prace znalazły swoje miejsce w publikacji Saeculum Christianum, która jest czasopismem historyczno-społecznym. W artykule opublikowanym w numerze 9/1 z 2002 roku, strona 91–106, przedstawiono wkład Laemmera w rozwój teologii oraz jego wpływ na życie społeczno-religijne w regionie.
Przypisy
- Ks. Antoni Młotek Teologia katolicka na Uniwersytecie Wrocławskim, Rozdział szósty Habilitacje i doktoraty honoris causa
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Ewa Jóźwiak | Piotr Duksa | Henryk Ryszard Tomaszewski | Walenty Barczewski | Janusz Ostrowski (duchowny) | Mariusz Szram | Lucjan Świto | Jacek Jezierski (duchowny) | Franz Justus Rarkowski | Bogdan OlechnowiczOceń: Hugo Laemmer