Jan Maria Jackowski

---

Życiorys

Wykształcenie i działalność zawodowa

Jan Maria Jackowski jest osobą o bogatym dziedzictwie rodzinnym. Urodził się jako syn Jerzego Jackowskiego (1912–1976), który był oficerem Wojska Polskiego oraz Armii Krajowej, a także leśnikiem i aktywistą działającym na rzecz ochrony środowiska. Jego matka, Jadwiga Jackowska z domu Kornaga (1915–2006), była publicystką i działaczką społeczną. W 1976 roku zakończył edukację w V Liceum Ogólnokształcącym im. Adama Asnyka w Szczecinie, gdzie osiągnął sukces jako finalista II Olimpiady Historycznej.

W 1982 roku Jackowski uzyskał tytuł magistra na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, broniąc pracy magisterskiej zatytułowanej „Początki polskiej fotografii politycznej”, którą pisał pod okiem Ireneusza Ihnatowicza. Dodatkowo zdobył również kwalifikacje w Podyplomowym Studium Fotografii Naukowej i Technicznej na Wydziale Biologii tej samej uczelni. W 2007 roku ukończył studia podyplomowe dotyczące zarządzania nieruchomościami w Wyższej Szkole Przedsiębiorczości i Zarządzania im. Leona Koźmińskiego, a 10 lat później, w 2017 roku, uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w dyscyplinie historia na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.

W okresie studiów zaangażował się w działalność opozycyjną, co zaowocowało inwigilacją oraz rozpracowaniem przez służby bezpieczeństwa. W 2002 roku prezydent IPN przyznał mu status osoby pokrzywdzonej. Jackowski przez długie lata z powodzeniem zajmował się fotografią, a jego prace były wystawiane m.in. w galerii Repassage 2. W pierwszej połowie lat 80. pracował jako nauczyciel w szkole średniej, a następnie kontynuował karierę w wydawnictwach oraz publicystyce.

W 1981 roku rozpoczął pracę jako fotoreporter w „Tygodniku Solidarność”, a z początkiem 1982 roku dołączył do redakcji „Tygodnika Powszechnego”. Od 1984 do 1990 roku był redaktorem kwartalnika „Fotografia”. W 1990 roku Jackowski związał się z Telewizją Polską jako etatowy dziennikarz, a w latach 1990–1997 współtworzył kilka programów dla TVP1, takich jak: Drogi do wolności (1992–1993), Interpelacje (1989–1991), Pro Familia (1994), Gabinet Cieni (1990) oraz Rodzina Rodzinie (1991–1997). Dodatkowo wyprodukował film dokumentalny pt. Nadzieja jutra (1994). Od 1993 do 1995 roku zasiadał w Radzie ds. Mediów i Informacji przy prezydencie Lechu Wałęsie. Jackowski jest również autorem tekstów w takich pismach jak „Nasze Dziennik”, „Niedziela” oraz „Moja Rodzina”, a także współpracował z Radiem Maryja jako publicysta. Otrzymał kilka nagród, w tym Nagrodę im. Sługi Bożego Jerzego Ciesielskiego oraz Nagrodę im. Włodzimierza Pietrzaka. Jako autor napisał kilkanaście książek oraz ponad 1600 artykułów prasowych.

Jego najbardziej znana publikacja to książka zatytułowana Bitwa o Polskę z 1993 roku, o której papież Jan Paweł II powiedział: „Wszyscy wiedzą, że Polska przeżywa teraz to, co jeden z autorów współczesnych, nawet dzisiejszych, nazwał „Bitwa o Polskę”. Toczy się taka bitwa o Polskę. Można powiedzieć: bitwa o polską duszę, bitwa o charakter naszego społeczeństwa, naszego narodu, naszego kraju, o kierunek naszej przyszłości – właśnie: z tym Krzyżem, czy bez tego Krzyża!”.

W latach 2001–2016 przez trzy kadencje działał w Radzie Powierniczej Zamku Królewskiego w Warszawie.

Działalność polityczna

Jackowski był jednym z założycieli stowarzyszenia związanego z Radiem Maryja o nazwie Rodzina Polska. W 1997 roku został wybrany posłem na Sejm III kadencji z listy Akcji Wyborczej Solidarność w okręgu podwarszawskim, uzyskując 37 239 głosów. Pełnił rolę przewodniczącego Komisji Kultury i Środków Przekazu. W 2001 roku uczestniczył w Przymierzu Prawicy, a później ubiegał się o reelekcję jako bezpartyjny kandydat z ramienia Akcji Wyborczej Solidarności Prawicy, nie osiągając sukcesu (otrzymał 4240 głosów).

Po tych wyborach dołączył do ZChN, a następnie w 2002 roku przeszedł do Ligi Polskich Rodzin. Z jej listy kandydował bez powodzenia na prezydenta Warszawy (otrzymując 2,16% głosów) oraz uzyskał mandat radnego. W latach 2002–2004 był wiceprzewodniczącym Rady m.st. Warszawy, a następnie przewodniczącym do 2005 roku. Zasiadał także w Trybunale Stanu od 2005 do 2007 roku, a w wyborach w 2005 roku nie udało mu się uzyskać mandatu do Sejmu. Po wykluczeniu z LPR w 2006 roku przystąpił do poparcia kandydatury Marka Jurka w wyborach prezydenckich w 2010 roku, wchodząc w skład jego społecznego komitetu poparcia.

W 2011 roku został wybrany do Senatu jako bezpartyjny kandydat z ramienia Prawa i Sprawiedliwości, otrzymując 33 421 głosów. W 2015 roku, z sukcesem ubiegł się o reelekcję, zdobywając 56 216 głosów. W Senacie IX kadencji pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji Kultury i Środków Przekazu. W 2019 roku po raz kolejny uzyskał mandat senatora, zdobywając 83 808 głosów, a w X kadencji ponownie objął stanowisko wiceprzewodniczącego tej komisji. Jako senator Prawa i Sprawiedliwości sprzeciwiał się niektórym ustawom, m.in. wniosek o odrzucenie zmian Sejmu dotyczących ustawy o radiofonii i telewizji (tzw. lex TVN), uczestniczył również w pracach senackiej Komisji Nadzwyczajnej, która badała przypadki nielegalnej inwigilacji oraz ich wpływ na proces wyborczy. Dnia 22 lutego 2022 roku został wykluczony z klubu PiS. W wyborach w 2023 roku ubiegał się jako niezależny kandydat do Senatu, jednak nie uzyskał mandatu, zdobywając 71 404 głosy i zajmując drugie miejsce w okręgu.

Odznaczenia

Jan Maria Jackowski został uhonorowany odznaką honorową „Działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych” w roku 2022.

Publikacje

Jan Maria Jackowski jest autorem wielu istotnych publikacji, które obejmują różnorodne tematy. Oto lista jego dzieł, przedstawiająca bogaty dorobek literacki:

• Kulisy manipulacji (1990), współautor ze Szczepanem Żarynem,
• Bitwa o Polskę (1993),
• Bitwa o Prawdę (1997),
• Usłyszeć głos ludzi (2001),
• Drogi i bezdroża III RP (2004),
• Polska w globalnej sieci (2005),
• Czas rodzin (2007),
• Na tropach IV RP (2008),
• Znad Dniepru nad Odrę (2008), współautor z Jadwigą Jackowską,
• Bitwa o Polskę w Europie (2010),
• Bitwa o III RP (2014),
• Tęcza zamiast krzyża. Polska w czasach Tuska (2015),
• Ksiądz Jan Gnatowski (1855–1925) na tle epoki. Biografia historyczna (2018),
• Polska w ostatniej dekadzie (2020),
• Doświadczyć wspólnoty. Pożegnanie prymasa Wyszyńskiego w obiektywie Jana Marii Jackowskiego (2021).

---

Oceń: Jan Maria Jackowski

---