Jerzy Szmit


Jerzy Szmit, urodzony 8 września 1960 roku w Olsztynie, to postać znana w polskim życiu publicznym, która łączy w sobie różnorodne role. Jest politykiem, menedżerem, publicystą oraz samorządowcem, co czyni go osobą wszechstronną.

W swojej karierze politycznej pełnił wiele ważnych funkcji. W 1999 roku został marszałkiem województwa warmińsko-mazurskiego, gdzie zyskał uznanie za swoje działania na rzecz regionu. Następnie, jako senator VI kadencji, miał wpływ na kluczowe decyzje legislacyjne.

Kolejnym istotnym etapem jego kariery była praca w Sejmie, gdzie zasiadał jako poseł VII kadencji. W latach 2015–2017 pełnił rolę podsekretarza stanu w Ministerstwie Infrastruktury i Budownictwa, co dowodzi jego doświadczenia w obszarze zarządzania infrastrukturą w Polsce.

Życiorys

Jerzy Szmit zdobył wykształcenie w zakresie geodezji na Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie oraz na Uniwersytecie Warszawskim, co stanowi fundament jego późniejszej kariery. W 1980 roku miał istotny wkład w powołanie Niezależnego Zrzeszenia Studentów na swojej uczelni. Po wprowadzeniu stanu wojennego był internowany przez kilka miesięcy w latach 1982, co znacząco wpłynęło na jego życie zawodowe.

Po 1990 roku jego aktywność polityczna koncentrowała się na takich organizacjach jak Porozumienie Centrum, a następnie Kongres Liberalno-Demokratyczny, Unia Polityki Realnej oraz Unia Wolności, z której zrezygnował w 1995 roku. Od 1998 roku był członkiem Ruchu Społecznego AWS, a w 2001 przeszedł do Prawa i Sprawiedliwości. W latach 1994–1998 pełnił funkcję radnego w olsztyńskiej radzie miasta, a następnie zasiadał w sejmiku warmińsko-mazurskim do 2002 roku.

W swojej karierze zawodowej był dyrektorem generalnym Urzędu Wojewódzkiego i kierował dużymi olsztyńskimi przedsiębiorstwami, ponadto prowadził własną działalność gospodarczą. W 1999 roku został pierwszym marszałkiem województwa warmińsko-mazurskiego, wybieranym przez koalicję AWS-UW-PSL, jednakże jego kadencja zakończyła się szybko z powodu rozpadnięcia się tej współpracy. Bezskutecznie próbował zdobyć senackie miejsce w 2001 roku jako kandydat z Bloku Senat 2001.

Jako wykładowca związany jest z Wyższą Szkołą Informatyki i Ekonomii TWP w Olsztynie, kierując jednocześnie regionalną Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo-Kredytową. Wspólnie z działalnością akademicką był aktywnym członkiem stowarzyszeń, takich jak „Mała Ojczyzna”, „PRO PATRIA” oraz Towarzystwo Przyjaciół Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego. Ponadto, napisał książkę zatytułowaną Między wielką a małą ojczyzną.

Swoje doświadczenie na arenie międzynarodowej zdobył jako obserwator wyborów prezydenckich na Ukrainie w 2004 roku. W roku 2002 oraz 2006 ubiegał się o urząd prezydenta Olsztyna, jednak w obu przypadkach drzwi do sukcesu zamknął mu Czesław Małkowski, który ostatecznie wygrał w I turze. W 2005 roku uzyskał mandat senatora VI kadencji w okręgu olsztyńskim jako przedstawiciel Prawa i Sprawiedliwości, a w Senacie przewodniczył Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Publicznej. W 2007 roku bez powodzenia ubiegał się o reelekcję.

Nie zapomniał również o sportowej stronie życia, bo w lipcu 2008 roku objął funkcję prezesa klubu piłkarskiego Stomil Olsztyn, choć sprawował tę rolę zaledwie przez dwa miesiące. W 2009 roku wziął udział w przedterminowych wyborach, jednak w pierwszej turze zajął trzecie miejsce. Po niepowodzeniu poparł Piotra Grzymowicza w drugiej turze, co zaowocowało jego mianowaniem na stanowisko zastępcy prezydenta odpowiedzialnego za edukację, sport, pomoc społeczną oraz służbę zdrowia.

W 2010 roku po raz kolejny bezskutecznie starał się o fotel prezydenta Olsztyna, jednakże uzyskał mandat radnego, z którego wkrótce zrezygnował, wycofując się z miejskich władz. W wyborach w 2011 roku został wybrany do Sejmu, a jego kampania przyniosła 17 234 głosy jako lider listy PiS w okręgu olsztyńskim. Choć jego start w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 roku zakończył się niepowodzeniem, to i tak znacznie wpłynął na życie polityczne regionu.

W roku 2015, po utracie prawa jazdy z powodu poinformowania o wykroczeniach drogowych oraz po dwuletniej przerwie, wrócił do polityki. 20 listopada tego samego roku został mianowany podsekretarzem stanu w Ministerstwie Infrastruktury i Budownictwa, a w 2017 roku złożył dymisję, która została przyjęta przez premier Beatę Szydło. Już w 2018 roku został wybrany na członka zarządu firmy PKP Telkol, jednakże został z niej odwołany w 2020 roku przez radę nadzorczą.

W tym samym roku objął stanowisko w radzie nadzorczej Banku Gospodarstwa Krajowego, gdzie pozostał do stycznia 2024 roku. Karierę polityczną kontynuował jako pełnomocnik okręgu olsztyńskiego PiS, funkcję tę pełnił do 2022 roku. W 2023 roku ponownie stanął w wyborach z ramienia tej partii, co świadczy o jego nieustającej aktywności w życiu publicznym.

Przypisy

  1. Premier odwołał Beatę Daszyńską-Muzyczkę z funkcji prezesa zarządu BGK. bank.pl, 11.01.2024 r. [dostęp 11.01.2024 r.]
  2. Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 11.01.2024 r.]
  3. Michał Szymajda: Duże zmiany w zarządzie PKP Telkol. rynek-kolejowy.pl, 22.06.2020 r. [dostęp 22.06.2020 r.]
  4. Zarząd w komplecie – nowy członek Zarządu PKP Telkol. telkol.pl. [dostęp 10.01.2018 r.]
  5. Jerzy Szmit podał się do dymisji. Szydło ją przyjęła. money.pl, 29.09.2017 r. [dostęp 29.09.2017 r.]
  6. Dwukrotnie tracił prawo jazdy. W rządzie PiS zajmie się... transportem drogowym. wprost.pl, 20.11.2015 r. [dostęp 20.11.2015 r.]
  7. Jerzy Szmit wraca do gry. Będzie wiceministrem. wyborcza.pl, 19.11.2015 r. [dostęp 19.11.2015 r.]
  8. Tomasz Kurs: Czarna godzina Jerzego Szmita. Iwona Arent pokieruje okręgiem olsztyńskim PiS. wyborcza.pl, 28.06.2022 r. [dostęp 29.06.2022 r.]
  9. Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 04.06.2015 r.]
  10. Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 04.06.2015 r.]
  11. Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 04.06.2015 r.]

Oceń: Jerzy Szmit

Średnia ocena:4.53 Liczba ocen:19