Andrzej Zawada


Andrzej Zawada, wybitny polski himalaista, przyszedł na świat 16 lipca 1928 roku w Olsztynie, a jego życie zakończyło się 21 sierpnia 2000 roku w Warszawie. Był on nie tylko pasjonatem gór, lecz także inżynierem sejsmologiem z formalnym wykształceniem, co czyniło go wyjątkową postacią w świecie alpinistycznym.

W historii himalaizmu Zawada pamiętany jest jako pionier zimowego zdobywania gór. Jego osiągnięcia w tej dziedzinie były na tyle znaczące, że zyskał uznanie zarówno w Polsce, jak i za granicą. Jako autor filmów i fotografii z wypraw wysokogórskich, przyczynił się do popularyzacji himalaizmu zarówno w kraju, jak i poza jego granicami.

Współtworzył również ważne publikacje alpinistyczne, w tym książkę Ostatni atak na Kunyang Chhish, która ukazała się w 1973 roku. Zawada miał również zaszczyt być honorowym członkiem licznych prestiżowych organizacji, takich jak brytyjski Alpine Club, francuskie Groupe de Haute Montagne oraz amerykański The Explorers Club.

Życiorys

Andrzej Zawada urodził się w malowniczym Olsztynie, który znajduje się w Prusach Wschodnich. Swoją edukację z zakresu fizyki i geofizyki kontynuował we Wrocławiu oraz Warszawie. W 1959 roku miał zaszczyt przewodniczyć pierwszemu przejściu zimowemu główną granią Tatr, co stanowiło niesamowity wyczyn w historii wspinaczki górskiej.

W 1965 roku dokonał drugiego przejścia słynnej drogi Bonattiego i Gobbiego na Wielkim Filarze Narożnym Mont Blanc. Andrzej Zawada był również odpowiedzialny za organizację i kierownictwo licznych ekspedycji wysokogórskich. Do jego najważniejszych osiągnięć należy pierwsze wejście na Kunyang Chhish (7852 m n.p.m.) w Karakorum, które miało miejsce w 1971 roku. Dwa lata później, wspólnie z Tadeuszem Piotrowskim, zdobył szczyt Noszak (7485 m n.p.m.) w Hindukuszu, również w zimowej scenerii.

Grudzień 1974 roku to moment, w którym Zawada, wspólnie z Andrzejem Heinrichem, przeszedł zimą na stokach Lhotse barierę 8000 metrów – do szczytu brakowało jedynie 250 metrów. W 1977 roku prowadził polsko-brytyjską wyprawę do Hindukuszu Afganistanu, w której uczestniczyli między innymi John Porter, Peter Holden, Terry King, Alex MacIntyre oraz Wojciech Kurtyka. Razem z Terrym Kingiem dokonali, w stylu alpejskim, pierwszego przejścia północnej ściany Koh-i Mandaras (6628 m n.p.m.).

Był także kierownikiem ekspedycji, która zdobyła pierwszy zimowy wierzchołek Mount Everest w 1980 roku, kiedy to Krzysztof Wielicki i Leszek Cichy stanęli na jego szczycie 17 lutego. W tym samym roku, wiosną, podczas wyprawy, Andrzej Czok i Jerzy Kukuczka poprowadzili nową drogę na wierzchołek najwyższej góry Ziemi. Andrzej Zawada prowadził również zimową, polsko-kanadyjską wyprawę na Czo Oju na przełomie 1984 i 1985 roku, podczas której 12 lutego szczyt zdobyli (nową drogą, do dziś niepowtórzoną) Maciej Berbeka i Maciej Pawlikowski. Trzy dni później dołączyli do nich Zygmunt Andrzej Heinrich i Jerzy Kukuczka, dla którego było to drugie wejście na ośmiotysięcznik w jednym sezonie zimowym, co do dziś nie zostało powtórzone.

Na przełomie 1987 i 1988 roku Zawada poprowadził pierwszą zimową, polsko-brytyjsko-kanadyjską wyprawę na K2. Mimo braku osiągnięcia szczytu, Maciej Berbeka jako pierwszy człowiek w historii przekroczył zimową granicę 8000 m w Karakorum, zdobywając 6 marca przedwierzchołek Broad Peak – Rocky Summit (8030 m). W zimie 1988 roku wraz z Leszkiem Cichym i Krzysztofem Wielickim uczestniczył w belgijskiej wyprawie na Mount Everest. Chociaż atak szczytowy nie powiódł się, Krzysztof Wielicki zdołał samotnie osiągnąć po raz pierwszy w historii zimowy wierzchołek Lhotse.

W sezonach zimowych 1996/1997 oraz 1997/1998 Zawada kierował dwiema wyprawami na Nanga Parbat. W trakcie pierwszej z nich, 11 lutego 1997 roku, Zbigniew Trzmiel wszedł na Nanga Parbat na wysokość 7850 m n.p.m., ustanawiając przez 19 lat zimowy rekord wysokości na tej górze. W końcówce lat 90. XX wieku, organizował kolejną zimową wyprawę na K2, tym razem od strony Chin. Niestety, zmarł przed rozpoczęciem tego przedsięwzięcia. W 2002 roku Krzysztof Wielicki podjął się poprowadzenia zimowej ekspedycji na K2, planowaną drogą filarem północnym od strony Chin, jednak również i ta próba nie powiodła się. Ekspedycja została zadedykowana pamięci Andrzeja Zawady.

Życie prywatne

Andrzej Zawada, pochodzący z rodziny o bogatych tradycjach, miał za ojca Filipa Zawadę, który pełnił funkcję konsula RP. Jego siostra, Jadwiga Żukowska, była znaną reżyserką filmów dokumentalnych. Wśród przodków Zawady znajduje się poeta i pionier wspinaczki, Antoni Malczewski, który dokonał niezwykłego wyczynu 4 sierpnia 1818 roku, zdobywając w ciągu jednego dnia północny szczyt Aiguille du Midi jako pierwszy człowiek oraz Mont Blanc jako szósty.

W życiu osobistym był związany z Anną Milewską, utalentowaną aktorką, którą poślubił. Jego życie zakończyło się 21 sierpnia 2000 roku w Warszawie w wyniku choroby nowotworowej – raka trzustki. Został pochowany nacmentarzu Powązkowskim w kwaterze 65-2-13, co stanowi hołd dla jego dorobku oraz pamięci.

Pamięć

Imię Andrzeja Zawady jest symbolem górskiej pasji i dziedzictwa, co można zauważyć poprzez Festiwal Górski, którego nazwę przyjęto ku jego pamięci i który organizowany jest co roku w Lądku-Zdroju. Dodatkowo, patronuje on Liceum Ogólnokształcącemu w tym samym mieście.

Co roku, od 2002 roku, przyznawana jest nagroda nosząca jego imię, połączona z grantem ufundowanym przez prezydenta Gdyni. Nagroda ta przyznawana jest przez Kapitułę Kolosów młodym podróżnikom, którzy nie przekroczyli 30 roku życia. Jedną z laureatek tej prestiżowej nagrody została Sylwia Bukowicka, wyróżniona za swój odważny projekt zdobycia dwóch ośmiotysięczników w trakcie jednego roku. W gronie nagrodzonych znaleźli się także Adam Pustelnik (2007), Wojciech Kozub (2010) oraz Michał Woroch (2016).

W miarę upływu lat, pamięć o Andrzeju Zawadzie była także pielęgnowana poprzez odsłonięcie tablic poświęconych jego osobie. Na przykład, w 2011 roku takie tablice zostały odsłonięte na Wiktorówkach, a w 2012 roku na fasadzie budynku przy ul. Francuskiej 49 w Warszawie, gdzie mieszkał przez 25 lat. Kolejnym ważnym wydarzeniem było odsłonięcie pomnika Andrzeja Zawady, które miało miejsce 19 września 2020 roku w Lądku-Zdroju.

W maju 2021 roku na rynku wydawniczym pojawiła się biografia Andrzeja Zawady pt. „Wszechmogący. Człowiek, który wymyślił Himalaje”, stworzona przez Piotra Trybalskiego i wydana przez Wydawnictwo Literackie. Biografia ta rzuca nowe światło na życie i osiągnięcia znanego alpinisty.

W 2022 roku postać Andrzeja Zawady zyskała nową interpretację w filmie „Broad Peak”, w którego rolę wcielił się Tomasz Sapryk. Ten film pozwala na nowo odkrywać pasje i wartości, jakie przyświecały Zawadzie w jego życiu.

Przypisy

  1. Wszechmogący - Wydawnictwo Literackie [online], wydawnictwoliterackie.pl [dostęp 16.05.2021 r.]
  2. Andrzej Zawada, uroczyste otwarcie pomnika Lidera w Lądku-Zdrożu [online], www.rmf24.pl [dostęp 20.01.2021 r.]
  3. Zbigniew Trzmiel [online], Festiwal Górski w Lądku-Zdroju [dostęp 20.01.2021 r.]
  4. Wspomnienie Andrzeja Zawady [online], Festiwal Górski w Lądku-Zdrożu [dostęp 22.02.2020 r.]
  5. Andrzej Zawada [online], Fundacja Himalaizmu Polskiego im. Andrzeja Zawady [dostęp 01.05.2020 r.]
  6. Cmentarz Stare Powązki: KAZIMIERZ CHEŁCHOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 23.12.2019 r.]
  7. Bernadette McDonald: Ucieczka na szczyt. Wyd. II. Warszawa: Agora, 2012, s. 39.
  8. Saska Kępa i Złoty Krąg. Pamiątkowe tablice najlepszych himalaistów. wspinanie.pl, 03.10.2012 r. [dostęp 11.07.2013 r.]
  9. Odsłonięcie tablicy Andrzeja Zawady. podhale-sport.pl, 27.08.2011 r. [dostęp 11.07.2013 r.]
  10. Kolosy 2001. kolosy.pl. [dostęp 31.03.2012 r.]
  11. Nagroda im. Andrzeja Zawady. kolosy.pl. [dostęp 31.03.2012 r.]
  12. Laureaci Nagrody im. Andrzeja Zawady. gdyniaturystyczna.pl. [dostęp 31.03.2012 r.]
  13. Tablica upamiętniająca pierwsze zimowe wejście na Mount Everest. twoja-praga.pl. [dostęp 11.07.2013 r.]
  14. Nagroda im. Andrzeja Zawady.
  15. Filip Zawada ukończył w 1908 gimnazjum w Jarosławiu, rozpoczął studia prawnicze we Lwowie przed wybuchem I wojny światowej. W 1914 zaciągnął się do Legionów, z którymi przebył cała drogę bojową. Został odznaczony orderem Virtuti Militari. Od 1922 po wystąpieniu z wojska wstąpił do służby dyplomatycznej. Był konsulem w Królewcu, Ełku, Olsztynie i Essen. Zmarł w wieku 43 lat na gruźlicę w szpitalu w Davos. Patrz: Panteon Polski Nr 78. 1931, str. 11

Oceń: Andrzej Zawada

Średnia ocena:4.92 Liczba ocen:14